Toespraak Child Focus

Toespraak Premier ter gelegenheid van het 10-jarig bestaan Child Focus Brussel, 16 oktober 2007

Mevrouw, Dames en heren, Child Focus is opgericht in dramatische omstandigheden. De affaire-Dutroux was zonder meer de pijnlijkste episode uit de recente geschiedenis van ons land. Niets leek nog behoorlijk te functioneren. De politie, de justitie en evenmin de politiek. Het ergste was natuurlijk dat het ging om ontvoering en misbruik van wat ons het meest dierbaar is, namelijk onze kinderen. De massale protesten, de uitingen van machteloze opstandigheid, de Witte Mars zijn evenwel niet tevergeefs geweest. Ze hebben de nodige druk opgevoerd en een heel aantal goede hervormingen teweeg gebracht. De politiehervorming. Het vertrouwen in en de waardering voor onze politie vandaag is wellicht nog nooit zo groot geweest. In binnen – en buitenland. Terecht, want de resultaten die ze nu kunnen voorleggen, zijn bemoedigend. Maar nog symbolischer dan de politiehervorming was de oprichting tien jaar geleden van het Centrum voor Vermiste en Seksueel Uitgebuite Kinderen. Dit was een concrete vraag van de ouders van de slachtoffers. Het resultaat van die vraag, Child Focus, bewees meteen dat het een belangrijke lacune opvulde. Vandaag kent iedereen het noodnummer 110. De voorbije tien jaar kreeg 110 al meer dan 350.000 oproepen. Dat zijn er bijna 100 per dag. Niemand loopt de affiches van Child Focus zomaar voorbij. Mensen voelen zich betrokken. Ze kijken of ze iets kunnen doen. Dit centrum is het centrum van het volk. Dit maatschappelijk draagvlak, deze betrokkenheid vormt dan ook de grote kracht van Child Focus. Het geeft het centrum de legitimiteit om een schakel te zijn tussen de diverse niveaus. Het is een van de weinige instanties die een link zijn tussen het federale, de regio's, de lokale partners, maar ook het Europese niveau en verder. Dankzij dit maatschappelijk draagvlak is Child Focus ook een noodzakelijke schakel tussen politie en justitie. Het centrum detecteert tal van fenomenen in een vroegtijdige fase, waardoor de aandacht van politie en justitie wordt verscherpt en waarbij snel kan worden ingegrepen. Ik geef twee recente voorbeelden. Het was Child Focus dat de politie waarschuwde over kinderporno op het internet. De politie zette haar speurders in en ontmantelde het netwerk. Een ander voorbeeld zijn de niet-begeleide buitenlandse minderjarigen die zo vaak het slachtoffer zijn van brutale mensenhandel. Het is een relatief nieuw fenomeen waarin Child Focus een voortrekkersrol speelt om de diverse actoren op eenzelfde lijn te krijgen. Dames en heren, Het belang van Child Focus kan nauwelijks overschat worden. De cijfers zijn ronduit indrukwekkend. De voorbije tien jaar hielp het centrum bij de opsporing van 15.000 vermiste kinderen en bij de begeleiding van meer dan 1.000 slachtoffers van seksueel misbruik. Het zijn schokkende cijfers die aantonen dat dit centrum onmisbaar is. Maar hoewel deze cijfers dramatisch zijn, zijn ze ook een compliment. Een compliment voor iedereen die de voorbije tien jaar dit centrum heeft groot gemaakt. En ik wil vandaag al deze mensen bedanken. Ik wil de mensen bedanken die vanaf de start hun schouders onder Child Focus hebben gezet. Wie van hen een speciale vermelding verdient, en niet alleen omdat hij afscheid neemt, is Daniel Cardon de Lichtbuer. Hij was de voorbije tien jaar de voorzitter van het centrum en sinds 2005 ook voorzitter van het International Centre for Missing and Exploited Children. Hij zal het ermee eens zijn dat ik alle medewerkers van Child Focus bedank voor hun dagdagelijkse professionele inzet. Maar vooral wil ik de vele vrijwilligers bedanken. Al tien jaar gaan zij de straat op om affiches aan te brengen in cafés, winkels of restaurants. Al tien jaar zoeken zij mee naar de kinderen die op die affiches om dringende hulp vragen. Ik wil u allen namens alle kinderen, ouders, grootouders, broers en zussen van harte bedanken voor uw engagement. Ik dank u.